Advanced Technology Attachment (ATA), ayrıca IDE (Integrated Drive Electronics) veya PATA (Parallel ATA) olarak da bilinen bir disk sürücü bağlantı standardıdır. ATA, sabit disk sürücüleri ve optik sürücüleri (CD-ROM, DVD-ROM gibi) ana bilgisayara bağlamak için kullanılır.
ATA, ilk olarak 1986'da geliştirildi ve bilgisayar endüstrisinde çok yaygın olarak kullanılan bir disk sürücü arayüzü haline geldi. ATA, sürücülerin ana bilgisayar kartıyla bağlantısını ve iletişimini yöneten bir dizi teknik spesifikasyondan oluşur. ATA, veri iletim hızları, kablolama ve fişler, fiziksel bağlantı ve diğer önemli özellikler açısından belirli sürümlerde farklılıklar gösterir.
Temel olarak, ATA bağlantısı, bir anakart üzerinde bir ATA denetleyici yongası ve bu denetleyiciye bağlı sürücülerin veri kablosu ve güç bağlantılarından oluşur. ATA sürücülerinin yaygın olarak kullanıldığı dönemde, iki ana türü vardı:
1. PATA (Parallel ATA): PATA, paralel bir veri yolunu kullanarak veri aktarımı gerçekleştirir. Genellikle 40 veya 80 telli geniş bir düz kablo ile anakart ve sürücüler arasında bağlantı sağlar. PATA, daha eski bilgisayarlarda ve sabit disk sürücüleri ile optik sürücülerin erken nesillerinde yaygın olarak kullanılıyordu.
2. SATA (Serial ATA): PATA'nın yerini alan SATA, seri bir veri yolunu kullanarak veri aktarımı yapar. SATA, daha hızlı veri transferi ve daha düşük kablo karmaşıklığı sağlar. SATA sürücüleri, PATA sürücülere göre daha yüksek veri aktarım hızları ve daha fazla bağlantı kolaylığı sunar. Günümüz bilgisayarlarında SATA arabirimi standart olarak kullanılır.
Özetle, ATA, sabit disk sürücüleri ve optik sürücüleri bilgisayarlarla bağlamak için kullanılan bir disk sürücü bağlantı standardıdır. Daha yeni ve hızlı bir alternatif olan SATA, günümüz bilgisayarlarında genellikle tercih edilen arabirimdir.
