Eserlerinde ayçiçeklerini sıklıkla kullanmasıyla bilinen Van Gogh'un sürekli kullandığı bir diğer sembol daha var. Bu sembol ona en kötü anlarında güç veren selvi ağaçları.
Modernizmin en büyük temsilcilerinden ünlü ressam Van Gogh'un eserlerinde sıklıkla karşımıza çıkan ayçiçeği figürü, ressamın dünyasında neşe ve bağlılığın simgesi. Tablolarında sıklıkla karşımıza çıkan selvi ağaçları ise onun cesaret sembolü haline geldi. New York'daki Metropolitan Museum of Art müzesinde açılan Van Gogh's Cypresses sergisinde, sanatçının takıntısı haline gelen ağaçlar odak noktası. Serginin küratörü Susan Alyson Stein, "Bu sergi, sanatçının selvi ağaçlarına odaklanan ilk sergi. Tamamen yeni bir bakış açısıyla Van Gogh'un bu motife duyduğu ilginin arka planı açıklanıyor." ifadelerini kullandı. Van Gogh'un "dayanıklılık" sembolü haline gelen bu motifin işlendiği 4 ana eser serginin odak noktası haline geldi.
Van Gogh'un kendisi tabloda kullandığı selvi ağaçları hakkında, "Çizgileri ve oranları çok güzel, tıpkı bir Mısır dikilitaşı gibi. Yeşilin de öyle seçkin bir özelliği var." açıklamasını yapıyor. Bahsettiği anlatıyı, görsel olarak 1889 ve 1890 yıllarında ağacı tasvir ettiği tüm tuvallerinde, özellikle de Yıldızlı Gece'de görebilirsiniz. Van Gogh'un selvi ağaçlarını dikilitaş gibi resmetmekteki amacı çaresizlik anında teselli bulabileceği doğanın ihtişamını, zamansızlığını ve anıtsallığını ifade etmekti.
Van Gogh, kardeşi Theo'ya yazdığı bir mektupta şöyle yazmıştı: "Selviler hala beni meşgul ediyor; onlarla ay çiçekleri tuvalleri gibi bir şeyler yapmak isterdim çünkü onları henüz kimsenin benim gördüğüm gibi işlememiş olması beni şaşırtıyor." Ressamın burada kullandığı "Benim onları gördüğüm gibi." ifadesi kişisel dayanıklılığın önemli bir yönünü ifade ediyor; mesleki başarı mücadelesi.
Van Gogh selvileri sanatsal tekillik için bir araç haline getirmekte ısrar etti. Cypresses yani Selviler tablosunda, ressam ağacı donmuş bir duman sütunu gibi boyuyor. Ağacı fırçanın kıvrımlı çizgileriyle yukarı doğru kıvrılarak boyamasıyla benzersiz yaklaşımını örneklendiriyor. Bu stil, Van Gogh'un doğaya dair derin duygularının bir ürünü. Enerjiler birbirine yanıt veriyor olarak temsil ediliyor. Selvilerin oluşturduğu güç; rüzgarın, tepelerin ve ayın dinamizmi ile coşku içinde birleşiyor.
Selviler genellikle mezarlıklara dikilirdi ve odunları tabutlarda kullanılırdı. Bu görkemli ağaçlar, Ovid ve Horace gibi klasik yazarların yazılarında yas bağlamında karşımıza çıkarlar. Bu çağrışımlar yüzyıllar boyunca varlığını sürdürmüş, Van Gogh'un tanıdığı ve hayran olduğu Shakespeare'in oyunlarında ve Victor Hugo'nun romanlarında yeniden ortaya çıkmıştır. Gece Provence'taki Köy Yolu'nda selvi, gece gökyüzünde bir yıldızla ayı bölerek kompozisyonun merkez noktasını oluşturuyor. Aşağıda muhtemelen Van Gogh ve Gauguin'i simgeleyen iki adam dikilitaş benzeri antik ağaçtan uzaklaşıyor.
Van Gogh, Temmuz 1890'da kendini öldürdü. Cenazesinde sanatçının tabutu, sanatçının iki imza motifi olan ayçiçeği ve selvi dallarıyla doluydu.
Bugünlerde sanatçıyı çoğunlukla geçici bağlılığın ve geçici mutluluğun sembolü olan ayçiçekleriyle ilişkilendiriyoruz. Van Gogh ayçiçeklerini, kararlı ve ebedi olanı temsil eden selvi ağaçlarının "tamamlayıcısı ama aynı zamanda eşdeğeri" olarak nitelendirdi. Selviler Van Gogh'un dayanıklılığının simgesiydi. Metropolitan Sanat Müzesi'ndeki sergi Van Gogh'un cesur karakterini gösteriyor.
Ziyaretçiler Göremez, Görmek için
Giriş yap veya üye ol.
